Aan tafel!
Deze blog schreef ik voor OpgroeiGdis: het sociale medianetwerk voor ouders, opvoeders en leerkrachten.
"Hoe hou je het avondeten – met twee vrolijke jongens die niet stil kunnen zitten en veel geluid produceren – leuk voor de ouders (en voor de buurt)?" Deze vraag zullen meer ouders hebben. Ik vermoed dat het nationaal-ouder-kind-ruzie-niveau dagelijks een hoogtepunt bereikt zo ergens tussen vijf en zeven. Papa en mama moe van een lange werk- of opvoeddag. Kind(eren) hongerig, moe, druk, chagrijnig, of dit alles tegelijk… En je dagelijkse portie geduld: (bijna) op.
Als integratief kindercoach vraag ik me als eerste af: hoe is dit voor de kinderen? Zij zijn wellicht de hele dag op de crèche geweest, of op school en naar de BSO. Ze hebben buiten gespeeld en van alles meegemaakt. Of kastelen gebouwd, geknutseld, gegamed of (iets te veel) filmpjes gekeken. Ze zijn uitdagingen tegengekomen die ze zelf moesten oplossen, en hebben zichzelf overtroffen of teleurgesteld. Kortom: hun kinderhoofdje zit barstensvol nieuwe indrukken en draait tijdens etenstijd overuren om al die ervaringen te verwerken. Geen wonder dat ze druk zijn, lawaai maken en niet stil kunnen zitten!
En dan de ouders… Bewust of onbewust hebben we allemaal zo onze ideeën over hoe een avondmaaltijd eruit moet zien. Er is geen moment waarop de regels uit onze eigen jeugd zó doorklinken in onze opvoeding, als tijdens het avondeten. En we verwachten daardoor zoveel van onze kinderen, dat we het zelf niet eens door hebben! Daarom wil ik je uitdagen het volgende stappenplan op een rustig moment samen met je kind(eren) te doorlopen:
STAP 1 Schrijf op een groot vel papier alle (geschreven en ongeschreven) regels die gelden tijdens het avondeten. Wees hier eerlijk in, en laat je kinderen meedenken. Om je op weg te helpen: Moeten de kinderen hun handen wassen voor het eten? Aan tafel eten? Tegelijk met het hele gezin eten? Bidden voor het eten? Op hun stoel zitten? Op een bepaalde plek zitten? Met bestek eten? Hun bord leeg eten? Praten of juist stil zijn? Aan tafel blijven tot iedereen klaar is?
STAP 2 Pak nu een tweede vel papier, maak twee kolommen en schrijf boven de linker kolom 'REGELS' en boven de rechterkolom 'AFSPRAKEN'. Regels zijn door ouders opgelegd en staan niet ter discussie. Stel jezelf nu bij iedere 'regel' uit STAP 1 de vraag: "Is dit noodzakelijk voor de gezondheid of veiligheid van mijn kind(eren)?" Zo ja, dan leg je aan je kind uit waarom deze regel zo belangrijk is, en zet hem onder REGELS. Zo nee, dan is het geen regel maar een verwachting. Deze neem je mee naar stap 3.
STAP 3 Loop nu deze 'verwachtingen' (de overgebleven 'regels' van stap 1) door. Vraag jezelf bij iedere 'regel' af: 'Waarom vind ik het belangrijk dat mijn kind dit doet of laat?' Heb je daar geen antwoord op, schrap de regel dan. Heb je wel een goed antwoord? Leg je doel uit aan je kind(eren) (bijvoorbeeld: ik wil dat de buren geen last van ons hebben) en bedenk samen oplossingen en afspraken om dit doel te bereiken. Schrijf de nieuwe set afspraken onder 'afspraken', en streep de overbodige regels door.
TADA! Daar is ie dan: jullie eigen set regels en afspraken. Waaraan alle gezinsleden elkáár kunnen herinneren. Je kind voelt zich serieus genomen, gezien en gehoord, en kan daardoor meer zijn best doen om zich aan de gemaakte afspraken te houden. Dat scheelt alvast de helft...
